خلاصه روایت:

داستان در بستر کشور نروژ اتفاق می افتد که به نقل راوی، جامعه‌ای همگن، برابر و عاری از تنش های اجتماعی‌ دارد. حالا در این محیط، مردی ۳۲ ساله به نام آندریاس برِویک صبح از خواب بلند می شود، یک ون مسلح به مواد منفجره را سوار می شود و آن را در مرکز شهر اسلو منفجر می کند و سپس در جزیره خارج از شهر، با اسلحه دستی به سمت مردم جزیره تیراندازی می کند. حاصل این دو عملیات، ۷۷ نفر کشته است! مشخص می شود که او، یک مانیفست (ساختار عقاید) ۱۵۰۰ صفحه ای از خود برای مخاطبینش، ایمیل کرده و یک ویدیو ۱۲ دقیقه ای هم در یوتیوب به اشتراک گذاشته و هدفش از این عملیات را، بیداری جامعه اروپا نسبت به جنگ فرهنگی با مسلمانان عنوان کرده است. او ۱۰ هفته دادگاه می گذراند و سلامت روانی اش توسط مسئولین امر تایید می شود. برِویک به ۲ سال زندان قابل افزایش محکوم می شود، اما آنچه قضیه را عجیب تر می کند این موارد است: قاتل در جزیره و در حال بازجویی، با آرامش درخواست پانسمان و دارو برای خراش دستش می کند. (دستی که در طی تیراندازی به مردم زخمی شده.) ۲. قاتل در حال عکس گرفتن پلیس ها، مثل یک بچه فیگور می گیرد. ۳. قاتل در طول سپری شدن محکومیت زندان، به تاخیر در ارتقا کنسول PS2 سلولش به PS3 و ارگونومیک نبودن قلمش که انگشتش را هنگام نوشتن آزار می دهد اعتراض کرده است! حالا سوال اصلی این است: چطور یک انسان، این گونه تبدیل به قاتلی می شود که فقط خودش برایش مهمّ است و زندگی دیگران برایش ذره ای اهمیت ندارد؟!